II Liceum Ogólnokształcące im. Emilii Plater

Strefa video

Rok Tadeusza Różewicza

Poeta, dramatopisarz, scenarzysta filmowy, prozaik, satyryk, tłumacz poezji węgierskiej. Nowator i prekursor w poezji i dramacie, odwołujący się jednocześnie do tradycji romantycznej. Jego twórczość cechuje uniwersalizm oraz filozoficzna i egzystencjalna głębia. Wielokrotnie wymieniany jako kandydat do literackiej Nagrody Nobla. 

Tadeusz Różewicz – urodził się 9 października 1921 roku w Radomsku, zmarł 24 kwietnia 2014 roku we Wrocławiu. To przedstawiciel "Pokolenia Kolumbów" – twórców, którzy wchodzili w dorosłość w czasach II wojny światowej. Był jednym z pierwszych poetów, którzy zareagowali na okrucieństwa wojny. Stworzył nowy język poezji. Już pierwsze zbiory wierszy Niepokój i Czerwona rękawiczka  nazywały doświadczenia wojenne, żegnały umarłych, zapisywały dramaty ocalonych. W wierszu „Ocalony” pisał: Mam dwadzieścia cztery lata/ ocalałem/ prowadzony na rzeź , poszukując jednocześnie nowego ładu etycznego:

Szukam nauczyciela i mistrza

Niech przywróci mi wzrok słuch i mowę

Niech jeszcze raz nazwie rzeczy i pojęcia

Niech oddzieli światło od ciemności.

W grudniu 1990 roku na wykładzie na University of Warwick poeta mówił: "Pokolenie żołnierzy i partyzantów II wojny światowej wymiera, odchodzi oszukane i rozczarowane. Jestem poetą - tak się o mnie mówi, tak się o mnie pisze. Ale jestem przede wszystkim poetą swojej generacji. Generacji oszukanej przez rządy, przez ideologie i wiary i przez samą siebie". Pisał bez patosu, jego poezja była rzeczowa i konkretna, nazywano ją "poezją ściśniętego gardła". Stosował krótkie, bezrymowe wersy, operował podstawowymi znaczeniami słowa, oszczędnie wykorzystywał metafory. Jego wiersze były pozbawione ozdób i elementów sztuczności. Uznał, że tylko w taki sposób można tworzyć próbując odbudować sens po tragedii II wojny światowej.

Tadeusz Różewicz był wnikliwym obserwatorem życia codziennego, społecznego i politycznego. Nieobojętny, pełen czułości dla świata i empatii dla szarego człowieka - bohatera. Bohater jego wierszy to jednostka zagubiona w powojennym świecie, osamotniona, zagrożona rozpadem i chaosem. Poprzez nową poetycką formę precyzyjnie definiował kryzys współczesnego świata jak i rozdarcie współczesnego człowieka.

Różewicz zasłynął jako poeta, dramaturg, prozaik i scenarzysta. Do jego najważniejszych dzieł zalicza się tomy poetyckie ("Niepokój", "Czerwona rękawiczka", "Zawsze fragment", "Matka odchodzi", "Nożyk profesora") oraz dramaty ("Kartoteka", "Stara kobieta wysiaduje", "Białe małżeństwo", "Do piachu", "Pułapka"). Utwory polskiego autora były wielokrotnie tłumaczone i wydawane za granicą.

Za swoją twórczość otrzymał wiele nagród, wyróżnień i odznaczeń, zarówno krajowych, jak i zagranicznych. Został uhonorowany, między innymi: Europejską Nagrodą Literacką w Strasburgu, Nagrodą Polskiego PEN Clubu, Nagrodą Silesiusa, Nagrodą Literacką Nike, Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej oraz Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis".

Źródło: https://culture.pl/pl/tworca/tadeusz-rozewicz

Strona poświęcona Tadeuszowi Różewiczowi

https://www.wroclaw.pl/rok-rozewicza/

Możesz sprawdzić swoją wiedzę

https://culture.pl/pl/quiz-tadeusz-rozewicz-kogo-zaskoczy

Poczytać wiersze

http://silesius.wroclaw.pl/2014/04/24/tadeusz-rozewicz-wiersze-  ktore-wypada-znac/

        Obejrzeć film

Tadeusza Różewicza portret własny  https://www.youtube.com/watch?v=0b9Z8DS2Ssc

Posłuchać audiobooka „Odpowiednie dać rzeczy słowo” – opowiadania Tadeusza Różewicza w interpretacji Wojciecha Pszoniaka

https://www.youtube.com/watch?v=xmvbxHFsg-w

 

 

 

 

 

platerka.pl/liceuma,222,rok-tadeusza-rozewicza
platerka.pl/liceum